Rozprawka na maturze z polskiego 2025 – jak napisać wypowiedź argumentacyjną na poziomie podstawowym?
Matura z języka polskiego spędza sen z powiek wielu uczniom. Szczególnie rozprawka – ta forma wypowiedzi pisemnej na maturze, która wymaga od nas nie tylko znajomości lektur, ale też umiejętności logicznego myślenia i argumentowania. Wiesz co? Nie jest to jednak zadanie niemożliwe do wykonania! Na egzaminie dojrzałości z odpowiednim przygotowaniem i znajomością kilku sprawdzonych strategii, napisanie dobrej rozprawki na maturze z polskiego jest w zasięgu Twojej ręki.
Czym jest rozprawka na maturze? Wypowiedź argumentacyjna w arkuszu maturalnym
Rozprawka to forma wypowiedzi pisemnej, którą często spotykasz w arkuszach maturalnych. To nie zwykłe wypracowanie. To mała praca naukowa, w której musisz dogłębnie przeanalizować jakiś problem i przedstawić swoje stanowisko. Brzmi poważnie? Bo takie właśnie jest! Musisz w niej rozpatrzyć ważną kwestię, a następnie przekonać czytelnika do swojego punktu widzenia za pomocą logicznych argumentów.
Na egzaminie z języka polskiego zaleca się, by Twoja praca liczyła około 250 słów, jest to wymagane minimum. Pamiętaj, że rozprawka musi być bezpośrednio związana z tematem – to podstawowy wymóg Centralnej Komisji Egzaminacyjnej (CKE), by uzyskać maksymalną liczbę punktów.
Argument typu „bo tak mi się wydaje” nie przejdzie! Egzaminator oczekuje od Ciebie przemyślanego stanowiska popartego sensownymi dowodami. Wyobraź sobie, że jesteś adwokatem broniącym sprawy przed sądem – musisz być przekonujący i konkretny.
Jak rozpoznać, że temat wymaga napisania rozprawki? Zwróć uwagę na charakterystyczne sformułowania:
- „Uzasadnij, że…”
- „Udowodnij, iż…”
- „Czy słuszne jest powiedzenie…”
- „Czy można zgodzić się z opinią, że…”
- „Czy prawdą jest, że…”
Zauważyłeś pewien wzór? Wszystkie te tematy wymagają zajęcia stanowiska i jego obrony.
Dwa rodzaje rozprawki maturalnej – jak pisać wstęp i tezę?
Zanim zaczniesz pisać, musisz zdecydować, który typ rozprawki będzie najlepszy dla Twojego tematu:
- Rozprawka dedukcyjna – zaczynasz od tezy, którą uznajesz za prawdziwą, a następnie przedstawiasz argumenty ją potwierdzające. Na koniec wracasz do udowodnionej już tezy zawartej we wstępie.
- Rozprawka indukcyjna – rozpoczynasz od hipotezy (czyli twierdzenia, które wymaga sprawdzenia), następnie przedstawiasz argumenty, które mogą ją potwierdzić lub obalić, a na końcu formułujesz tezę jako wniosek ze swoich rozważań.
Czym różni się teza od hipotezy? Teza to stwierdzenie, którego jesteś pewien, na przykład: „Czytanie rozwija wyobraźnię”. Hipoteza natomiast to przypuszczenie, które chcesz sprawdzić, np. „Nieograniczony dostęp dzieci do komputera może skutkować brakiem trwałych relacji międzyludzkich”.
Struktura rozprawki maturalnej – pierwszy akapit, część argumentacyjna i zakończenie rozprawki
Twoja rozprawka musi zawierać jasną, logiczną strukturę. Podziel ją na trzy główne części:
1. Wstęp (pierwszy akapit) – to stanowi punkt wyjścia Twojej pracy:
- Wprowadź ogólnie w temat
- Przedstaw tezę lub hipotezę
- Zaciekaw czytelnika, by chciał czytać dalej
2. Rozwinięcie (część rozprawki zawierająca argumenty) – tu rozwijasz swoje myśli i przedstawiasz argumenty:
- Podziel tekst na logiczne akapity
- Każdy argument umieść w osobnym akapicie
- Zadbaj o płynne przejścia między akapitami
- Potwierdzaj argumenty przykładami z utworów literackich
3. Zakończenie rozprawki – podsumowanie Twoich rozważań:
- Odnieś się do tezy zawartej we wstępie
- Podsumuj swoje argumenty
- Zakończ mocnym akcentem, który zapadnie w pamięć
Sztuka argumentacji – jak napisać rozprawkę z dobrym słownictwem i kontekstem?
Sposób argumentowania zależy od rodzaju rozprawki, ale zawsze musisz pamiętać o kilku zasadach:
- Argumenty powinny być logiczne i spójne
- Każdy argument musi być poparty przykładem
- Należy się odwołać do co najmniej dwóch utworów literackich, w tym jednej lektury obowiązkowej
- Możesz zawierać co najmniej jeden kontekst interpretacyjny, np. wiedza z zakresu religioznawstwa czy wiedza z zakresu politologii
Na maturze z polskiego możesz wykorzystać również inne utwory literackie poza lekturą obowiązkową, ale pamiętaj, że muszą one pasować do tematu i rzeczywiście wspierać Twoje argumenty.
Nie wiesz, jak wprowadzić swoje argumenty? Oto pomocne zwroty:
- „Kolejną sprawą, którą chcę poruszyć…”
- „Nie wolno też pominąć…”
- „Trzeba także pamiętać o…”
- „Warto również zauważyć, że…”
- „Należy zaznaczyć, iż…”
Jeśli chcesz wprowadzić kontrargumenty, możesz użyć:
- „Nie przemawia do mnie argument, że…”
- „A oto inne spojrzenie na…”
- „Należy też rozważyć racje przeciwne…”
- „Przeciwnicy wysuwają swoje kontrargumenty…”
Sekretna broń maturzysty – cytaty w rozprawce maturalnej 2025
Chcesz naprawdę zaimponować egzaminatorowi? Użyj celnie dobranych cytatów! Odpowiednio wykorzystane wzmocnią Twoje argumenty i pokażą Twoją erudycję. Możesz je wprowadzić na przykład tak:
- „Na potwierdzenie wysuniętej tezy przytoczę słowa znanego filozofa…”
- „Niech moje argumenty wesprze autorytetem…”
Pamiętaj jednak, że cytat musi pasować do kontekstu i rzeczywiście wspierać Twój argument. Nie wstawiaj go na siłę tylko po to, by zrobić wrażenie!
Żelazne zasady pisania rozprawki na egzaminie z języka polskiego
Niezależnie od tematu, trzymaj się tych siedmiu zasad, a będziesz na dobrej drodze do idealnej rozprawki:
- Dokładnie przeczytaj temat i zastanów się nad swoim stanowiskiem.
- Argumentuj za swoim rzeczywistym poglądem – rozprawka będzie bardziej naturalna i przekonująca.
- Znajdź co najmniej trzy mocne argumenty potwierdzające Twoje stanowisko.
- Uporządkuj argumenty według ich wagi – zacznij od najmniej ważnego, a zakończ najmocniejszym.
- Wykorzystaj pasujące cytaty, jeśli znasz jakieś odpowiednie.
- Napisz plan rozprawki i ściśle się go trzymaj.
- Zadbaj o ciekawy wstęp i zakończenie – to one najbardziej zapadają w pamięć.
Język i styl – jak pisać, by ocenić Twoje wypracowanie wysoko?
Język rozprawki powinien być:
- Formalny, ale nie sztywny
- Precyzyjny i jednoznaczny
- Bogaty w słownictwo i konstrukcje składniowe
- Pozbawiony kolokwializmów i potocznych wyrażeń
Pamiętaj o stosowaniu:
- Wyrażeń podkreślających Twoje stanowisko: „Moim zdaniem…”, „Uważam, że…”, „Według mnie…”
- Spójników i wyrażeń zapewniających płynność tekstu: „ponadto”, „jednakże”, „mimo to”, „z drugiej strony”
- Słownictwa charakterystycznego dla rozprawki: „argumentować”, „dowodzić”, „analizować”, „wnioskować”
Przykładowy arkusz z rozprawką – rozprawka na temat wolności z analizą kontekstu
Temat: „Czy wolność jest wartością, za którą warto poświęcić wszystko? Rozważ problem, odwołując się do wybranych utworów literackich.”
W świecie pełnym ograniczeń i nakazów wolność jawi się jako jedna z najbardziej upragnionych wartości. Każdy człowiek pragnie być wolny – podejmować decyzje zgodnie z własną wolą, wyrażać swoje poglądy bez obaw o konsekwencje, żyć w kraju, gdzie podstawowe prawa są respektowane. Jednak czy wolność to wartość absolutna, za którą warto poświęcić wszystko – nawet życie, szczęście osobiste czy dobro bliskich? To pytanie skłania do głębokiej refleksji, której podejmę się w niniejszej rozprawce, odwołując się do wybranych utworów literackich.
Wiele tekstów kultury pokazuje, że walka o wolność może wymagać najwyższych poświęceń. Doskonałym przykładem jest postać Konrada Wallenroda z poematu Adama Mickiewicza. Bohater ten, kierując się miłością do ojczyzny i pragnieniem odzyskania jej wolności, podejmuje dramatyczną decyzję o poświęceniu własnego szczęścia, honoru, a ostatecznie również życia. Konrad rezygnuje z życia u boku ukochanej Aldony, ukrywa swoją prawdziwą tożsamość i podejmuje działania, które w istocie były zdradą zakonu krzyżackiego. Co więcej, jego plan msty jest z góry skazany na klęskę osobistą – Wallenrod wie, że nawet jeśli odniesie sukces w walce o wolność ojczyzny, sam poniesie śmierć. A jednak decyduje się na to poświęcenie, ponieważ uznaje, że wolność Litwy jest wartością nadrzędną.
Postawa Konrada Wallenroda znajduje odzwierciedlenie w wielu postaciach historycznych, które poświęciły życie osobiste w imię walki o wolność narodu. Jego decyzja wskazuje na to, że w pewnych okolicznościach wolność ojczyzny może być ważniejsza niż indywidualne szczęście.
Z drugiej jednak strony literatura pokazuje nam również, że poświęcenie wszystkiego dla wolności nie zawsze jest słusznym wyborem. Ciekawą perspektywę przedstawia Gustaw-Konrad z „Dziadów” cz. III Adama Mickiewicza. W słynnej „Wielkiej Improwizacji” bohater, owładnięty pragnieniem walki o wolność ojczyzny, posuwa się do bluźnierstwa przeciwko Bogu i grozi mu: „Jeśli mi zaś na ziemi nie dasz władzy takiej, to ja wydam walkę śmiertelną Twej naturze”. Ta pycha doprowadza go do moralnego upadku i wewnętrznego zniewolenia przez nienawiść i żądzę zemsty. Paradoksalnie, walcząc o wolność zewnętrzną, Konrad traci wolność wewnętrzną, stając się niewolnikiem własnych emocji.
Historia pokazuje nam również, że dążenie do wolności za wszelką cenę może prowadzić do chaosu i anarchii. Wiedział o tym Henryk z „Nie-Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego, który obserwował, jak rewolucja w imię wolności przerodziła się w krwawy terror. Bohater dostrzega, że wolność bez odpowiedzialności i moralnych granic może prowadzić do zniszczenia fundamentów społeczeństwa.
Szczególnie interesującą perspektywę przedstawia „Antygona” Sofoklesa, w której główna bohaterka staje przed dramatycznym wyborem pomiędzy posłuszeństwem wobec prawa stanowionego przez Kreona a wolnością sumienia i wierności boskim prawom nakazującym pochować brata. Antygona wybiera wierność własnym przekonaniom, która wiąże się z poświęceniem życia. Jej decyzja pokazuje, że istnieją sytuacje, w których wewnętrzna wolność i wierność własnym wartościom są cenniejsze niż fizyczne przetrwanie.
Na podstawie przytoczonych przykładów można sformułować tezę, że wolność jest wartością, za którą czasem warto poświęcić wiele, ale nie zawsze wszystko. Kluczowe wydaje się rozróżnienie rodzajów wolności oraz zrozumienie jej granic. Wolność nie może być celem samym w sobie, oderwanym od innych wartości, takich jak odpowiedzialność czy dobro wspólnoty. Właściwie rozumiana wolność musi uwzględniać prawa innych ludzi oraz dobro wyższe.
Podsumowując, literatura uczy nas, że walka o wolność wymaga często poświęceń, jednak nie powinna prowadzić do moralnego upadku czy zniszczenia innych fundamentalnych wartości. Prawdziwa mądrość polega na znalezieniu równowagi między dążeniem do wolności a odpowiedzialnością za siebie i innych. W tym kontekście można stwierdzić, że wolność jest wartością, za którą warto wiele poświęcić, ale zawsze z zachowaniem moralnego kompasu i szacunku dla innych, równie istotnych wartości.
Analiza rozprawki:
- Struktura i kompozycja:
- Wstęp – autor wprowadza temat wolności jako wartości i stawia kluczowe pytanie, które będzie analizowane
- Rozwinięcie – uporządkowane w logiczne akapity; każdy akapit zawiera jeden argument poparty przykładem z literatury
- Zakończenie – podsumowuje rozważania i formułuje ostateczną tezę
- Argumentacja:
- Argument 1: Wolność ojczyzny jako wartość warta najwyższych poświęceń (przykład Konrada Wallenroda)
- Argument 2: Granice poświęcenia dla wolności – utrata wolności wewnętrznej (przykład Gustawa-Konrada)
- Argument 3: Niebezpieczeństwo wolności bez granic (przykład z „Nie-Boskiej komedii”)
- Argument 4: Wolność sumienia warta poświęcenia życia (przykład Antygony)
- Odwołania literackie:
- Lektura obowiązkowa: „Dziady” cz. III, „Konrad Wallenrod” Adama Mickiewicza
- Inne utwory literackie: „Nie-Boska komedia” Zygmunta Krasińskiego, „Antygona” Sofoklesa
- Kontekst interpretacyjny:
- Odwołanie do wiedzy historycznej o rewolucjach i ich konsekwencjach
- Kontekst filozoficzny dotyczący różnych rodzajów wolności
- Język i styl:
- Styl formalny, ale nie przesadnie zawiły
- Bogate słownictwo związane z tematem wolności
- Wyraźnie wyrażone stanowisko autora
- Mocne strony:
- Wieloaspektowe ujęcie problemu wolności
- Trafny dobór przykładów literackich
- Logiczne przejścia między argumentami
- Wyważone stanowisko końcowe
- Przekroczenie wymaganego minimum 250 słów
Drugi przykład rozprawki o wpływie literatury na życie człowieka
Temat: „Książki naszymi przyjaciółmi” – rozważ, w jakim stopniu literatura może wpływać na życie człowieka. W pracy odwołaj się do wybranej lektury obowiązkowej oraz innego utworu literackiego.
Książki towarzyszą ludzkości od wieków, przekazując wiedzę, doświadczenia i emocje kolejnym pokoleniom. Często mówi się o nich jako o „cichych przyjaciołach”, którzy cierpliwie czekają na półce, gotowi w każdej chwili podzielić się z nami swoją mądrością. Czy jednak literatura rzeczywiście ma moc kształtowania naszego życia, zmiany naszych przekonań i wpływania na nasze decyzje? Czy może stanowić coś więcej niż tylko rozrywkę lub źródło informacji? W niniejszej rozprawce postaram się dowieść, że książki mogą być prawdziwymi przyjaciółmi człowieka, towarzysząc mu w różnych momentach życia i wywierając znaczący wpływ na jego rozwój, światopogląd oraz podejmowane wybory.
Literatura przede wszystkim pozwala nam poznać samych siebie. Doskonałym przykładem utworu, który skłania do autorefleksji, jest „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza. Epopeja narodowa, choć osadzona w konkretnym kontekście historycznym początku XIX wieku, porusza uniwersalne tematy związane z tożsamością, przynależnością i wartościami. Główny bohater, powracający z Litwy do rodzinnego Soplicowa, doświadcza swoistej podróży w głąb własnych korzeni. Jego historia skłania czytelnika do refleksji nad własną tożsamością i miejscem w społeczeństwie. Mickiewicz, kreśląc obraz polskiej szlachty, jej obyczajów i tradycji, pozwala nam lepiej zrozumieć naszą kulturową tożsamość.
Co więcej, „Pan Tadeusz” zawiera piękne opisy przyrody, które uwrażliwiają czytelnika na piękno natury i uczą dostrzegać je w codziennym życiu. Mickiewiczowskie opisy litewskich lasów, pól i łąk mogą sprawić, że zaczniemy inaczej postrzegać otaczający nas świat, dostrzegając piękno tam, gdzie wcześniej go nie widzieliśmy. W ten sposób literatura może wywierać realny wpływ na naszą codzienność, zmieniając sposób, w jaki patrzymy na rzeczywistość.
Literatura ma również moc inspirowania do działania i zmiany. Przykładem utworu, który potrafi zmienić sposób myślenia czytelnika i skłonić go do rewizji własnych przekonań, jest „Mały Książę” Antoine’a de Saint-Exupéry’ego. Ta pozornie prosta baśń dla dzieci zawiera głębokie filozoficzne przesłanie o tym, co w życiu naprawdę ważne. Wędrówka tytułowego bohatera po różnych planetach i jego spotkania z ich mieszkańcami stanowią alegorię ludzkiego życia i różnych postaw wobec świata.
Szczególnie poruszające jest spotkanie Małego Księcia z lisem, podczas którego pada słynne zdanie: „Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”. To przesłanie ma moc zmieniania życia czytelnika, skłaniając go do porzucenia powierzchownego osądu rzeczywistości na rzecz głębszego zrozumienia i empatii. Wielu czytelników przyznaje, że po lekturze „Małego Księcia” zaczęli inaczej traktować relacje międzyludzkie, dostrzegając ich wyjątkową wartość.
Książka Saint-Exupéry’ego uczy również odpowiedzialności, co wyrażone jest w słowach: „Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś”. Ta prosta prawda może wpłynąć na decyzje czytelnika w realnym życiu, ucząc go brania odpowiedzialności za swoje wybory i relacje z innymi ludźmi.
Z drugiej strony, należy zauważyć, że wpływ literatury na życie człowieka zależy w dużej mierze od jego otwartości i gotowości do przyjęcia przekazywanych treści. Nie każda książka przemówi do każdego czytelnika z jednakową siłą. To, co dla jednej osoby będzie lekturą zmieniającą życie, dla innej może pozostać jedynie przyjemnym sposobem spędzenia czasu. Jednak nawet w przypadku, gdy czytelnik nie utożsamia się w pełni z przesłaniem książki, literatura może stanowić wartościowy punkt odniesienia, pobudzając do myślenia i dyskusji.
Literatura pełni również funkcję terapeutyczną. Wielu czytelników znajduje w książkach pocieszenie w trudnych chwilach, identyfikując się z bohaterami, którzy mierzą się z podobnymi problemami. W „Panu Tadeuszu” nostalgia za utraconą ojczyzną mogła być balsamem dla duszy emigrantów tęskniących za krajem. Z kolei „Mały Książę” może przynieść ukojenie osobom przeżywającym stratę bliskiej osoby, przypominając, że prawdziwe więzi trwają wiecznie.
Podsumowując, literatura ma ogromny potencjał wpływania na życie człowieka na wielu płaszczyznach – od kształtowania światopoglądu, przez inspirowanie do zmian, po niesienie pocieszenia w trudnych chwilach. „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza oraz „Mały Książę” Antoine’a de Saint-Exupéry’ego stanowią doskonałe przykłady utworów, które mogą pełnić rolę prawdziwych przyjaciół człowieka, towarzysząc mu w różnych momentach życia i oferując mądrość, inspirację oraz pocieszenie. Pamiętajmy jednak, że aby książka mogła wywrzeć realny wpływ na nasze życie, musimy być otwarci na jej przesłanie i gotowi do refleksji nad własnymi przekonaniami i postawami. Tylko wtedy literatura stanie się czymś więcej niż tylko rozrywką – prawdziwym przyjacielem, który towarzyszy nam przez całe życie.
Analiza rozprawki:
- Struktura i kompozycja:
- Wstęp – wprowadzenie do tematu roli książek w życiu człowieka oraz postawienie tezy
- Rozwinięcie – logicznie uporządkowane akapity przedstawiające różne aspekty wpływu literatury
- Zakończenie – podsumowanie rozważań i ostateczne potwierdzenie tezy
- Argumentacja:
- Argument 1: Literatura pomaga poznać samego siebie i swoją tożsamość (przykład „Pana Tadeusza”)
- Argument 2: Literatura uwrażliwia na piękno (opisy przyrody w „Panu Tadeuszu”)
- Argument 3: Literatura inspiruje do zmiany myślenia i działania (przykład „Małego Księcia”)
- Argument 4: Literatura uczy odpowiedzialności za relacje (nauki lisa z „Małego Księcia”)
- Argument 5: Literatura ma funkcję terapeutyczną (odniesienia do obu utworów)
- Odwołania literackie:
- Lektura obowiązkowa: „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza
- Inny utwór literacki: „Mały Książę” Antoine’a de Saint-Exupéry’ego
- Kontekst interpretacyjny:
- Odniesienie do roli literatury w kształtowaniu tożsamości narodowej
- Kontekst psychologiczny związany z terapeutyczną funkcją literatury
- Język i styl:
- Bogaty język z licznymi konstrukcjami składniowymi
- Cytaty z analizowanych dzieł wplecione w tok wywodu
- Formalne słownictwo z elementami terminologii literaturoznawczej
- Mocne strony:
- Wielopłaszczyznowa analiza wpływu literatury na człowieka
- Trafny dobór przykładów z utworów literackich
- Równowaga między analizą obu utworów
- Odniesienie się do uniwersalnych prawd i wartości
- Wyraźnie przekroczone minimum 250 słów
Najczęstsze błędy w rozprawce na poziomie podstawowym – czego unikać?
Nawet najlepsi mogą wpaść w pułapki. Oto błędy, których powinieneś unikać:
- Brak jasno sformułowanej tezy/hipotezy – egzaminator nie powinien jej szukać
- Niewystarczająca liczba argumentów – minimum to trzy, ale więcej zawsze lepiej
- Brak przykładów potwierdzających argumenty – gołosłowne stwierdzenia nie wystarczą
- Niespójność logiczna – argumenty muszą się łączyć z tezą
- Błędy językowe i stylistyczne – obniżają wiarygodność Twoich argumentów
- Brak podsumowania – nie zostawiaj czytelnika bez wniosku
- Nieodwołanie się do utworów literackich – rozprawka musi zawierać odniesienia do literatury
Praktyczne wskazówki na dzień egzaminu – jak napisać rozprawkę w arkuszu?
W dniu matury:
- Poświęć 5-10 minut na dokładne przeczytanie tematu i zaplanowanie rozprawki
- Wypisz na brudno kluczowe argumenty i przykłady
- Podziel czas tak, by zostało Ci co najmniej 10 minut na sprawdzenie tekstu
- Sprawdź, czy Twoja teza jest jasno sformułowana
- Przeczytaj tekst pod kątem błędów językowych i stylistycznych
- Upewnij się, że zachowałeś odpowiednie proporcje między wstępem, rozwinięciem i zakończeniem
- Pamiętaj, że rozprawka to forma 0/1 – albo spełniasz wymogi, albo nie
Trening czyni mistrza – jak ćwiczyć pisanie rozprawki na maturze z polskiego?
Pisanie rozprawek to umiejętność, którą można wyćwiczyć. Oto kilka sposobów:
- Regularnie analizuj arkusze maturalne z poprzednich lat
- Ćwicz na przykładowych arkuszach udostępnianych przez CKE
- Poproś nauczyciela lub kogoś doświadczonego o ocenę
- Analizuj wzorcowe rozprawki i zwracaj uwagę na ich strukturę
- Czytaj dużo artykułów naukowych i publicystycznych – uczysz się stylu argumentacyjnego
- Buduj bank argumentów i przykładów z literatury, które możesz wykorzystać
Pomysły na tematy ćwiczeniowe – wypowiedź pisemna na maturze
Chcesz potrenować? Spróbuj napisać rozprawkę na jeden z tych tematów:
- „Czy warto dążyć do marzeń mimo przeciwności losu?” – odwołaj się do jednej lektury obowiązkowej i innego utworu literackiego.
- „Uzasadnij, że literatura może zmieniać świadomość społeczną.” – w pracy wykorzystaj wiedzę z zakresu politologii.
- „Czy zgadzasz się z twierdzeniem, że podróże kształcą charakter?” – odwołaj się do dwóch utworów literackich – lektury obowiązkowej i wybranego tekstu kultury.
- „Udowodnij, że przyjaźń jest jedną z najważniejszych wartości w życiu człowieka.” – wykorzystaj wiedzę z zakresu religioznawstwa.
- „Czy w dzisiejszym świecie bohaterstwo ma jeszcze znaczenie?” – odwołaj się do minimum 250 słów w swojej rozprawce.
Pamiętaj, że najlepszym sposobem na napisanie dobrej rozprawki maturalnej jest… napisanie wielu rozprawek przed maturą! Każda próba to krok bliżej do idealnej rozprawki.
Wierzę, że dzięki tym wskazówkom napiszesz rozprawkę, która zachwyci egzaminatorów. Powodzenia na maturze!
Zobacz także nasze inne artykuły: